نقش برجسته مدرن

قبل از اینکه به واژه نقش برجسته مدرن بپردازیم لازم است تا به نقش برجسته های کهن و تاریخی گوشه چشمی بیندازیم و تفاوت این دو نوع نقش برجسته را بررسی کنیم. 

نقش برجسته سفالی

 سفال نقش برجسته یکی از قدیمی ترین روشهای ساخت  نقش برجسته می باشد که روش کار به این شکل است که در کارگاههای سفال  گل رس لویی دار را روی میز پهن کرده و با ضخامت یک دست آن را خشت میزند و با قالب های چوبی مستطیلی یا مربعی آن را به قطعات مساوی تقسیم می کنند .

در طول فرایند ساخت نقش برجسته با گل رس سطح گل نباید آب خود را از دست داده و خشک شود چرا که باعث ترک خوردگی سطح کار می گردد  لذا در طول این مدت زمان که ممکن است به روزها بیانجامد باید روی سطح نقش برجسته به وسیله نایلون پوشش داده شود به ترتیبی که هوا به داخل آن نفوذ نکند تا گل تازه و مرطوب  بماند و برای نوبت های بعدی امکان ویرایش مجدد آن فراهم باشد .

بعد از  شکل دادن نهایی و فرم یافتن نقش برجسته به طور کامل  اجازه می دهند تا فرایند خشک شدن به مرور اتفاق بیافتد و این نکته بسیار اهمیت دارد چرا که اگر گل به یکباره آب خود را از دست دهند منجر به ترک خوردگی در سطح گل  شده و عملاً اجرای نقش برجسته با شکست مواجه می شود.

به همین دلیل به طور معمول نقوش برجسته گلی را در شرایط کارگاهی و در گرم خانه ها با شرایط دمای خاص و به مرور زمان خشک می کنند و بعد از این مرحله خشت های خام فرم یافته به کوره انتقال پیدا می کنند و پخته می شود تا تبدیل به خشت های سفالی شوند بعد از این مرحله خشت های پخته شده را به محل نصب در پروژه انتقال می دهند و به وسیله چسب های مخصوص روی موضوع مورد نظر نصب می کنند .

 در مرحله بعد رنگ آمیزی و پتینه روی سطح کار انجام می شود همانطور که ملاحظه می کنید از ابتدا تا انتهای این پروسه بسیار زمان بر و پر زحمت است ولی در عین حال زیبایی  استحکام و قدمت و اصالت خود را به همراه دارد .

خصوصیات یک نقش برجسته مدرن

 در نقوش برجسته مدرن هم به لحاظ اجرای طرح های متفاوت و نوین و هم از نظر مواد و متریال مصرفی با نقوش برجسته سنتی کاملاً متفاوت است اجرای نقوش برجسته به وسیله متریال های متفاوت سبک های متفاوتی را خلق می کند به طور مثال استفاده از ترکیبات سیمان و بتن برای ساخت چنین نقوشی در فضای خارجی  (نمای ساختمان ) معمول است و اجرا می شود به طور مثال در نماهای رومی از این  مواد بهره گرفته می شود .

در تکنیک گچبری استفاده از متریالی به نام   گچ در اجرای نقوش برجسته فضاهای داخلی بسیار مرسوم است که تکنیک های طراحی و اجرای آن نیز بسیار متفاوت است  .

البته قدمت استفاده از گچ در مجسمه سازی به ۵ هزار سال پیش برمی گردد در مصر قالب ها و مجسمه های گچی که مربوط به ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد باشد کشف شده است بعدها در بقایای آثار تمدن یونان و رم باستان نیز نشانه هایی از آن پدیدار گشته است .

 در ایران در گچبری های زیبای محراب ها و دیوار مساجد گچ مورد استفاده قرار می گرفته است  از همه آنها زیباتر گچبریهای محراب سلطان محمد خدابنده در مسجد جامع اصفهان و گچبری‌های فریبنده پیر بکران در حوالی اصفهان می باشد .

این مقاله در فرصتهای آتی بروز رسانی خواهد شد تا انواع دیگری از نقش برجسته مدرن بررسی گردد ….